Depedro
Apertura portas: 20 h.
Acceso menor:
Os menores que teñan entre 0 e 15 anos, ambos inclusive, poderán acceder ao concerto aboando a entrada correspondente, cumprimentando a autorización específica, que poderán descargar. AQUÍ, e que se entregará nos accesos ao recinto xunto con fotocopia do DNI/Pasaporte ou libro de familia de todas as persoas que están reflectidas na mesma. Devanditos menores deberán ir acompañados polo seu pai, nai, titor legal ou persoa autorizada para custodiar ao menor ou menores. Os menores de 16 e 17 anos deberán adquirir a súa correspondente entrada e poderán acceder ao recinto sen necesidade de ir acompañados, pero cumprimentando a autorización específica, que poderán descargar. AQUÍ, e que se entregará nos accesos ao recinto xunto con fotocopia do DNI/Pasaporte ou libro de familia de todas as persoas que están reflectidas na mesma.
Trátase dunha viaxe por unha estrada secundaria, un camiño que mostra a nosa transición entre a ansiedade e a esperanza. A celebración, a emoción e a decepción, que fan da vida un camiño tan confuso como poético. Jairo Zavala móstranos o que somos. Cabezas pouco claras, pero con capacidade de amar e lembrar, porque a vida queda onde sentimos, non onde pensamos, e está aí, no que nos fai humanos, onde está “Un lugar perfecto”.
Neste novo disco de estudo, Depedro tece unha xeografía folclórica e emocional da memoria onde vive o tempo do sinxelo, porque é alí onde está a esencia das cousas, onde se abre o verdadeiro sentido da vida, a pulsión de dicir. con pouco.
Neste sétimo disco de estudo, Depedro deixa claro que a esperanza se traballa e se exerce, que o amor non existe sen desgrazas, sen o sacrificio de deixar o eu a un lado para deixar o outro, porque ao fin e ao cabo, negar o amor destrúe o pensamento.
“Un lugar perfecto” simboliza as vías secundarias onde conviven diferenza e vida cotiá, o principio de nós que clama por ser unha vez máis peregrinos da vida e non turistas da indiferenza. Zavala sabe que nada na vida é perder o tempo se sabes como dirixilo. Tamén nos invita a reencontrarnos como unha sucesión de montañas que se abrazan para atopar o máis humano dentro do humano. Un límite no infinito para non perderse, como revelan as coordenadas do propio artista que non podería mirarse ao espello sen o diálogo entre a súa amada serra madrileña e os Andes. A ausencia e o reencontro. A fronteira e a utopía. Muros que, lonxe de ser muros, son a posibilidade de revolcarse na liberdade.